Wstyd mi, że jestem blogerką

Wydawać by się mogło, że skoro robimy to, co kochamy to tylko nam pozazdrościć i pogratulować. Powinniśmy być dumni, bo nie każdy ma tyle szczęścia, aby robić to, co kocha. Niektórzy z Nas nawet nie wiedzą, co lubią robić. Niestety, na początku mojej przygody z blogiem było mi...głupio. Przed znajomymi ze szkoły, rodziną, bliskimi. Nie chciałam, aby ktokolwiek dowiedział się o tym, co robię. Dlaczego? 

Obawiałam się bardzo krytyki i faktycznie z taką się spotkałam, nabijano się ze mnie prosto w oczy oraz przez internet na osławionym asku, gdzie każdy każdemu podkłada kłody pod nogi. Swego czasu często na swoim prywatnym profilu na fejsie udostępniałam swojego aska, nie wiem kto to był, ale pewnego dnia zostałam zjechana po całości (wygląd, inteligencja, blog) i nawet B. się już wtedy zdenerwował. Zapytał się mnie nawet, po co to udostępniam, dlaczego mam tam w ogóle konto i na co mi użeranie się z internetowymi idiotami. Odpowiedziałam mu, że w ten sposób uodparniam się na krytykę osób, które nic dla mnie nie znaczą. Specjalnie narażałam się na krytykę, chciałam być krytykowana. Jasne, że to bolało, potrafiłam przeżywać, że "mam krzywy ryj", "jestem żałosna", krytykowane były nawet bliskie mi osoby, a to chyba bolało najbardziej. Jednak po pewnym czasie zaczęłam się śmiać z tych, którzy mnie obrażali i dalej się śmieję.

Niestety, robiąc coś w internecie musimy się przygotować na wszechobecny tzw hejt. Możemy też nie robić nic a i tak ktoś Nas  skrytykuje przez to, że dodałyśmy zdjęcie na fejsie nie z tego profilu, co trzeba. To żałosne, przyznajmy sobie szczerze. Dlatego od dziś, jestem dumna, że robię to, co kocham. Jestem dumna, że pisze dla Was, że się nie złamałam, że dzięki wytrwałości w tym, co robię miałam okazję nawiązać pierwszą współpracę i wyjechać do Warszawy na konferencje dla blogerów. Dlatego zawsze, ilekroć ktoś mnie skrytykuje, zwyzywa od pustaków i innych takich, przypomnę sobie, to wszystko. Co jeszcze utwierdza mnie w przekonaniu, że mój blog jednak nie jest "dnem i żenadą"? A to, że nie robię nic złego. A jeżeli coś CI się nie podoba to spadówa, Twoje zdanie i tak lata mi koło tyłka.

Notka powstała pod wpływem całkowitego impulsu, tak na prawdę podczas udostępniania poprzedniego postu, czyli znikąd, gdyż ten temat nijak ma się do poprzedniego. 

Koniecznie dajcie mi znać, co Wy o tym myślicie!